Kościół pw. Ducha Świętego
Samodzielną stację duszpasterską ustanowiono w Czarnym Lesie w 1935 roku. Już rok później architekt Jan Affa sporządził projekt kościoła wraz obliczeniami statycznymi, kosztorysem i robotami obocznymi. Prace budowlane rozpoczęto w roku następnym, a w 1938 roku kościół został ukończony i poświęcony przez biskupa sufragana Juliusza Bieńka. Świątynia jest budowlą murowaną, otynkowaną zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz. Detal architektoniczny ogranicza się do betonowego cokołu oraz przeciągniętego przez budynek gzymsu wieńczącego i zadaszeń nad oknami. Obiekt wzniesiono na planie krzyża łacińskiego, z niewyodrębnionymi pomieszczeniami przy prezbiterium, prostokątnie zamykającymi kościół od strony północnej. Od strony południowej nawę zamyka masywna trójkondygnacyjna wieża, mieszcząca w przyziemiu główny przedsionek, natomiast od wschodu dostawiony jest do niej przedsionek wejścia bocznego, założony na planie prostokąta.Wnętrze trójnawowe, pseudobazylikowe, z korpusem nawowym o szerokości 5 przęseł i węższym jednoprzęsłowym prezbiterium, wydzielonym arkadą zamkniętą łukiem eliptycznym. Nawa główna oddzielona od naw bocznych za pomocą filarów na rzucie prostokąta. Nawa główna przekryta sklepieniem kolebkowym na gurtach, nawy boczne – płaskim stropem. Wnętrze pokryte było oryginalnie polichromią przedstawiającą sceny Zesłania ducha Świętego, która niestety nie zachowała się do dnia dzisiejszego.